Miejsce fenofibratu w terapii hipolipemizującej u pacjentów z cukrzycą typu 2

Dyslipidemia aterogenna oraz cukrzyca są zaburzeniami, które często ze sobą współistnieją i w istotny sposób zwiększają ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia oraz ich powikłań. Z tej przyczyny prawidłowe wyrównanie profilu lipidowego pozostaje jednym z kluczowych elementów opieki nad chorymi z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. Skuteczne leczenie hipolipemizujące pozwala na redukcję ryzyka zgonu z przyczyn kardiologicznych – najczęstszej przyczyny śmierci w tej grupie chorych [1]. 
Fenofibrat ma ugruntowaną pozycję w leczeniu dyslipidemii. Jego pozytywny wpływ na stężenie lipidów u pacjentów z hipertriglicerydemią oraz dyslipidemią mieszaną znajduje odzwierciedlenie w rekomendacjach dotyczących leczenia nieprawidłowości profilu lipidowego [2]. Obserwacje przeprowadzone wśród pacjentów z cukrzycą oraz z zespołem metabolicznym wskazują na skuteczność leczenia pochodną kwasu fibrynowego oraz poprawę rokowania pacjentów. 

Fenofibrat – charakterystyka 

Fenofibrat to pochodna kwasu fibrynowego, której mechanizm działania polega na aktywacji receptora aktywowanego proliferatorami peroksysomów (PPARα), co prowadzi do zmiany metabolizmu lipoprotein – zwiększenia lipolizy i eliminacji z osocza cząsteczek bogatych w triglicerydy (TG – triglycerides) oraz lipoproteiny o niskiej i bardzo niskiej gęstości (LDL-C – low-density lipoprotein cholesterol, VLDL – very low-density lipoprotein cholesterol). Zmniejszenie stężenia powyższych frakcji cholesterolu pozwala na wzrost zawartości lipoprotein o dużej gęstości (HDL-C – high-density lipoprotein cholesterol). Redukcja stężenia lipoprotein wpływających na powstawanie blaszki miażdżycowej (TG, LDL-C, VLDL-C), której towarzyszy wzrost stężenia cholesterolu o korzystnym wpływie na układ sercowo-naczyniowy – HDL-C, stanowi podstawowy mechanizm pozytywnego działania fenofibratu na układ krążenia. 
Wydaje się jednak, że działanie fibratów nie ogranicza się do zmiany stężeń frakcji cholesterolu, ale ma charakter plejotropowy – przeciwzapalny, przeciwutleniający i przeciwzakrzepowy. Wynikająca z tego poprawa funkcji śródbłonka jest kolejnym elementem tłumaczącym redukcję niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów leczonych fenofibratem [3]. Uważa się, że leczenie z wykorzystaniem fenofibratu jest bezpieczne i dobrze tolerowane. U pacjentów należy monitorować funkcję nerek, wątroby oraz e...