Zakrzepica żył głębokich jest jedną z postaci żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. venous thromboembolism – VTE) obok zatorowości płucnej (ang. pulmonary embolism – PE).
Niniejszy artykuł poświęcony będzie profilaktyce VTE u pacjentów, którzy zakończyli standardowe leczenie przeciwzakrzepowe, w oparciu na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących diagnostyki i leczenia pacjentów z zatorowością płucną [1].
Leczenie VTE składa się z:
POLECAMY
- wczesnego uruchamiania,
- leczenia uciskowego (pończochy elastyczne II klasy ucisku),
- leczenia przeciwkrzepliwego,
- w przypadku wybranych chorych należy rozważyć umieszczenie filtru w żyle głównej.
Przewlekłe leczenie i zapobieganie nawrotom
Wszyscy pacjenci z VTE powinni otrzymać leczenie przeciwkrzepliwe na minimum 3 miesiące.
U pacjentów z pierwszym epizodem PE/VTE wtórnym do silnego przejściowego/odwracalnego czynnika ryzyka wskazane jest zakończenie leczenia przeciwkrzepliwego po 3 miesiącach.
Uzasadnieniem leczenia przeciwkrzepliwego po przebytej ostrej PE jest utrzymanie ciągłości leczenia ostrej fazy i długoterminowe zapobieganie nawrotom VTE.
Ryzyko nawrotu VTE po przerwaniu leczenia jest zależne od czynników warunkujących pierwszy epizod PE.
Ocena ryzyka nawrotu VTE po ostrej PE przy braku silnego przejściowego lub odwracalnego czynnika jest procesem złożonym. Czynniki ryzyka VTE przedstawiono w tabeli 1.
Tab. 1. Czynniki ryzyka nawrotu...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
