Nadciśnienie tętnicze (NT) pozostaje jedną z najczęściej występujących chorób populacyjnych, dotykającą nawet 1,28 miliarda ludzi w wieku 30–79 lat.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że nawet 46% ludzi obarczonych tą jednostką chorobową nie jest świadoma jej posiadania. Definicja NT obejmuje potwierdzone skurczowe ciśnienie tętnicze w gabinecie wynoszące ≥ 140 mmHg lub ciśnienie rozkurczowe wynoszące ≥ 90 mmHg. Nowe wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2024 r. wprowadziły kolejne istotne zmiany, m.in. kategorię „podwyższonego ciśnienia tętniczego” definiowaną jako wartości 120–139/70–89 mmHg [1]. Pomimo klarownej definicji i szeroko dostępnej farmakoterapii jedynie 1/5 pacjentów osiąga cele terapeutyczne. Jest to szczególnie niepokojące, gdyż pomimo braku objawów NT może prowadzić do szeregu znaczących powikłań sercowo-naczyniowych, neurologicznych oraz nerkowych. Opisano liniowy związek pomiędzy wartościami ciśnienia tętniczego a śmiertelnością i zapadalnością na choroby sercowo-naczyniowe (zawał serca, udar mózgu, choroba tętnic obwodowych), jak również choroby nerek [2]. W kontekście globalnych wyzwań zdrowotnych nadciśnienie tętnicze stanowi istotny czynnik ryzyka możliwy do modyfikacji, którego skuteczna kontrola mogłaby znacząco zmniejszyć obciążenie systemów opieki zdrowotnej. Współczesne podejście do terapii NT uwzględnia nie tylko obniżenie wartości ciśnienia tętniczego, ale również ocenę całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego pacjenta, co znajduje odzwierciedlenie w najnowszych zaleceniach. W badaniach populacyjnych, takich jak Global Burden of Disease, NT pozostaje jednym z najważniejszych czynników ryzyka przedwczesnej umieralności i utraty lat życia w zdrowiu. Należy zatem podkreślić istotną odpowiedzialność praktyki lekarskiej dotyczącą doboru optymalnej farmakoterapii oraz modyfikacji stylu życia, a także wypracowania odpowiedniej strategii wpływającej na adherencję terapeutyczną.
POLECAMY
Zalecane strategie terapeutyczne
Najnowsze wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2024 r. sugerują rozpoczęcie terapii od wdrożenia kombinacji dwóch leków spośród antagonistów kanałów wapniowych, inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistów receptora angiotensyny oraz diuretyków [1].
Gdy optymalna kontrola ciśnienia tę...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
