Wybór β-blokera na podstawie fenotypowania pacjenta

Od kilkudziesięciu lat obserwuje się coraz silniejszą pozycję β-adrenolityków w leczeniu większości chorób układu sercowo-naczyniowego. Wraz ze wzrostem ich zastosowania oraz rozwojem spersonalizowanej medycyny poszukuje się optymalnego leku dla konkretnego pacjenta. 
Podczas analizy parametrów poszczególnych grup β-adrenolityków należy uwzględnić w pierwszej kolejności ich właściwości receptorowe. Leki te działają głównie poprzez blokadę receptorów β odpowiadających za odbiór bodźców z części współczulnej układu autonomicznego. Blokada receptorów β powoduje wydłużenie rozkurczu serca, zwolnienie jego czynności, zmniejszenie siły skurczu mięśnia, zwolnienie przepływu impulsów w układzie bodźcoprzewodzącym oraz zmniejszenie pobudliwości komórek mięśnia sercowego (tab.1). Z kolei receptory α1 są punktem działania karwedylolu. Ich blokada prowadzi do zahamowania wazokonstrykcji, zmniejszenia całkowitego oporu obwodowego oraz spadku ciśnienia tętniczego krwi.