Powikłania sercowo-naczyniowe otyłości u dzieci i młodzieży. Rola aktywności fizycznej w profilaktyce i terapii

Otyłość i nadwaga stanowią istotny problem kliniczny, psychiczny, społeczny, zdrowotny, a więc dotykający wielu sfer życia. Są one też istotnym czynnikiem ryzyka występowania innych chorób, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, układu sercowo-naczyniowego, układu mięśniowo-kostnego, hormonalnego i nowotworów. Z drugiej strony niektóre choroby dodatkowo wywołują lub nasilają otyłość – poprzez zmianę stylu życia, zaburzenia metaboliczne lub hormonalne czy efekty stosowanej terapii. W związku z tym nadwaga jest często elementem błędnego koła, które trudno przerwać bez przemyślanej strategii postępowania terapeutycznego.
Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) otyłość jest nieprawidłowym i nadmiernym gromadzeniem tkanki tłuszczowej w organizmie człowieka, stanowiącym zagrożenie dla zdrowia. W większości przypadków (80%) jest efektem nadmiernego spożycia i dodatniego bilansu energetycznego, choć nie bez znaczenia są dodatkowe czynniki sprzyjające nadwadze i otyłości, np. środowiskowe, społeczne, behawioralne, psychiczne, biologiczne i genetyczne [1].
Częstość występowania nadwagi i otyłości systematycznie zwiększa się od lat 70. XX w. i szacuje się, że w 2016 r. nadwagę miało 2 mld ludzi na świecie, a otyłość dotyczyła 650 mln. W Polsce z otyłością zmaga się ok. 8 mln osób [2].
Otyłość u dzieci to stan, w którym dziecko ma nadmierną ilość tkanki tłuszczowej w swoim organizmie, co prowadzi do negatywnych skutków dla zdrowia. Definicja otyłości u dzieci zwykle opiera się na wskaźniku masy ciała (BMI), który uwzględnia wagę i wzrost dziecka. Dzieci z BMI powyżej 85 percentyla, ale poniżej 95 percentyla dla wieku i płci, uważa się za otyłe, a dzieci z BMI powyżej 95 percentyla uważa się za klinicznie otyłe [3].Epidemiologia otyłości u dzieci jest z...