ARNI zamiast ACE-I – terapia pierwszego wyboru z β-blokerem oraz MRA

W krajach rozwiniętych zapadalność na niewydolność serca (HF, heart failure) ulega wzrostowi z powodu starzenia się populacji. Częstość występowania HF u osób dorosłych szacuje się na około 1–2% i rośnie wraz z wiekiem [1]. Dzięki postępom w diagnostyce i leczeniu HF rokowanie pacjentów uległo znaczącej poprawie, jednak w dalszym ciągu pozostaje niekorzystne. 
Terapia chorych z HF obejmuje poprawę ich stanu klinicznego, jakości życia i wydolności wysiłkowej oraz zapobieganie hospitalizacjom oraz redukcję śmiertelności całkowitej [2, 3]. 
W patofizjologii HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (HFrEF, heart failure with reduced ejection fraction) ważną rolę odgrywają szlaki neurohormonalne, głównie aktywacja układu współczulnego i układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) oraz układ peptydów natriuretycznych.
Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistów receptora mineralokortykoidowego oraz leków β-adrenolitycznych poprawia rokowanie pacjentów z HFrEF [4, 5].

Sakubitryl/walsartan

Sakubitryl/walsartan należy do leków z grupy antagonistów receptora dla angiotensyny II i inhibitora neprylizyny. Neprylizyna to enzym proteolityczny z grupy metaloproteaz, który rozkłada i unieczynnia między innymi peptydy natiuretyczne, adrenomodulinę i bradykininę. Poprzez hamowanie neprylizyny dochodzi do zwiększenia dostępności peptydów natriuretycznych, które zwiększają natriurezę i diurezę, działają naczyniorozszerzająco, a także hamują niekorzystny remodeling mięśnia sercowego. Warto ta...