Etiologia i epidemiologia migotania przedsionków
Migotanie przedsionków to jedno z najczęściej spotykanych zaburzeń rytmu serca wśród dorosłych na świecie. Szacuje się, że średnia częstość występowania migotania przedsionków wynosi 2–4%, liczba ta stale rośnie z powodu zwiększonego poszukiwania nierozpoznanego dotychczas migotania przedsionków oraz wydłużonej długości życia populacji [1, 16]. Ryzyko wystąpienia AF (atrial fibrillation) zależy od: wieku (u osób > 55 lat ryzyko wystąpienia arytmii wynosi średnio 37%), czynników genetycznych, płci (częściej u mężczyzn), rasy (częściej w grupach osób rasy białej) i chorób towarzyszących (m.in. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, otyłość, obturacyjny bezdech senny, choroba wieńcowa, niewydolność serca, przewlekła choroba nerek) [1, 9].
W świetle obowiązujących wytycznych ESC (2020) badanie przesiewowe w kierunku rozpoznawania migotania przedsionków zaleca się u wszystkich pacjentów w wieku ≥ 65 lat, które polega na ocenie tętna lub rejestracji EKG podczas wykonywania innych badań. U pacjentów z dużym ryzykiem udaru mózgu i w wieku ≥ 75 lat należy rozważyć regularną ocenę EKG [1, 5].
Mechanizmem powstawania migotania przedsionków jest tworzenie się chaotycznych fal pobudzenia w obrębie mięśnia przedsionków, które skutkuje ich nieskoordynowanym skurczem [2, 4].
POLECAMY
Diagnostyka migotania przedsionków
Podstawowym narzędziem diagnostycznym służącym rozpoznawaniu migotania przedsionków jest standardowy 12-odprowadzeniowy zapis EKG (lub zapis EKG z pojedynczego odprowadzenia), w którym rejestrujemy:
- brak powtarzających się załamków P,
- niemiarowe, różnokształtne fale f o częstości 350–600/min,
- nieregularne odstępy R-R (przy braku zaburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego), a całkowity czas trwania arytmii wynosi co najmniej 30 s.
Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (2020) dotyczącymi diagnostyki i leczenia pacjentów z migotaniem przedsionków obowiązuje nas nowy podział migotania przedsionków w zależności od metody rejestracji arytmii oraz jej objawowości (Tabela 1) [1, 8].
| Kliniczne AF | AHRE | Subkliniczne AF |
| Objawowy lub bezobjawowy epizod AF zarejestrowany w EKG, o czasie trwania ≥ 30 s | Epizod szybkich rytmów przedsionkowych (najczęściej ≥ 175/min), o czasie trwania ≥ 5 minut, zarejestrowany przez elektroniczne wszczepialne urządzenie kardiologiczne z elektrodą przedsionkową (stymulator serca/defibrylator) i potwierdzone przez lekarza |
|
AF (atrial fibrillation) – migotanie przedsionków, AFL (atrial flutter) – trzepotanie przedsionków AHRE (atrial high-rate episode) – epizod szybkich rytmów przedsionkowych, ICM – wszczepialny monitor serca, EKG – elektrokardiogram, AT (atrial tachykardia) –częstoskurcz przedsionkowy
Obraz kliniczny i następstwa migotania przedsionków
Do najczęstszych objawów podmiotowych migotania przedsionków należą kołatanie serca, duszność, męczliwość...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
