Wstęp: Niewydolność serca (HF) jest bardzo powszechną i poważną chorobą u pacjentów z cukrzycą (DM), ale to niebezpieczne współistnienie było często ignorowane. Mechanizm patofizjologiczny HF w DM nie jest do końca poznany. Kilka czynników ryzyka, w tym metaboliczne i niedokrwienne, może potencjalnie przyczynić się do rozwoju i progresji kardiomiopatii cukrzycowej, co ostatecznie prowadzi do wystąpienia klinicznych objawów HF. Wykazano, że typowe farmakologiczne strategie postępowania w przypadku HF działają równie dobrze u osób z cukrzycą, jak u pacjentów bez tej choroby. Odpowiedź na intensywną kontrolę glikemii i różne klasy leków hipoglikemizujących nie została jeszcze w pełni wyjaśniona. W artykule omówiono korzyści i ryzyko stosowania dostępnych leków przeciwcukrzycowych u chorych na DM współistniejącą z HF.
Dział: Otwarty dostęp
Postęp w zakresie farmakoterapii cukrzycy spowodował pojawienie się nowych cząsteczek działających hipoglikemizująco. Zgodnie z wytycznymi urzędów rejestracyjnych wszystkie one muszą być przebadane na okoliczność ryzyka sercowo-naczyniowego. Dotychczas ukazało się kilka badań, które dokumentują bezpieczeństwo stosowania tych leków, a dla niektórych kardioprotekcję. Należy jednak pamiętać, że najsilniejsze działanie kardioprotekcyjne ma normalizacja zaburzeń metabolicznych, a stosowanie wybranych leków ma ją uzupełniać, a nie zastępować.
Dieta to pojęcie, które powszechnie kojarzone jest z restrykcjami, a słowo to, wywodzące się z języka greckiego, oznacza sposób żywienia (stgr. diaita – styl życia). Dieta to sposób odżywiania o ustalonym doborze pokarmów pod względem jakości, ilości i urozmaicenia dostosowanym do potrzeb organizmu, z uwzględnieniem wieku, płci, stanu fizjologicznego, trybu życia oraz rodzaju pracy. Gdy pacjent dowiaduje się, że zachorował na cukrzycę, otrzymuje w tym samym momencie informację, że musi zmienić swój styl życia, czyli zmniejszyć ilość spożywanych pokarmów i zwiększyć aktywność fizyczną. Zdarza się niestety, że chory nie uzyskuje nawet takiej informacji i rozpoczyna się u niego farmakoterapię bez próby przedstawienia składowych leczenia behawioralnego, które stanowi podstawę terapii każdego rodzaju cukrzycy niezależnie od stosowanej farmakoterapii. Nie tylko wśród chorych, ale również wśród lekarzy pokutuje nadal określenie „dieta cukrzycowa”.
Główną przyczyną wystąpienia przewlekłej niewydolności serca jest choroba wieńcowa, zaburzenia rytmu serca, wady zastawkowe oraz inne, w tym m.in. choroby toksyczne, zapalne, metaboliczne i genetyczne. Poza leczeniem przyczynowym zasadniczym elementem postępowania u chorych z rozpoznaną niewydolnością serca jest optymalna farmakoterapia. Jednak mimo wielu dostępnych form farmakoterapii śmiertelność w tej grupie chorych nadal jest bardzo wysoka. Dlatego też tak ważny jest aspekt optymalizacji leczenia, z uwzględnieniem wszystkich dostępnych metod postępowania leczniczego.