Zmiana refundacyjna i nowe możliwości dla insulinoterapii w cukrzycy typu 2

Leczenie cukrzycy typu 2

Cukrzyca typu 2 jest chorobą przewlekłą i postępującą, dlatego wymaga stopniowej intensyfikacji terapii, w wielu przypadkach również leczenia insuliną [1]. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego pacjenci początkowo powinni być leczeni preparatami doustnymi i/lub iniekcyjnym agonistą receptora GLP-1 (GLP-1 RA) lub podwójnym agonistą receptorów GIP i GLP-1 (GIP/GLP-1 RA). Na każdym etapie leczenia kluczowa jest edukacja, a także poradnictwo dietetyczne, wsparcie psychologiczne i regularna aktywność fizyczna. W przypadku niewyrównania metabolicznego cukrzycy należy intensyfikować leczenie nie rzadziej niż co 3–4 miesiące. Następnym krokiem, po wykorzystaniu potencjału terapii skojarzonej z GLP-1 RA lub GIP/GLP-1 RA jest insulinoterapia prosta, czyli dołączenie insuliny bazowej. Na tym etapie nie powinno się odstawiać leków doustnych i GLP-1 RA lub GIP/GLP-1 RA. Dalsza modyfikacja wiąże się z wprowadzeniem dodatkowo insuliny doposiłkowej w schemacie baza plus, baza bolus lub złożonego preparatu insuliny, co wymaga odstawienia pochodnych sulfonylomocznika. Wybór konkretnej terapii musi być zindywidualizowany, tzn. uwzględniać nie tylko skuteczność obniżania glikemii, ale również ryzyko sercowo-naczyniowe, choroby współistniejące, w tym przewlekłą chorobę nerek i chorobę otyłościową, ryzyko hipoglikemii, zaburzenia poznawcze, możliwości finansowe oraz akceptację pacjenta. Zgodnie z wytycznymi analogi długo działające powinny być preferowane w stosunku do insuliny ludzkiej o przedłużonym działaniu (ang. neutral protamine hagedorn – NPH) z powodu niższego ryzyka hipoglikemii (klasa zaleceń A) [2].

Zasady refundacyjne analogów długo działających

Uwarunkowania ekonomiczne mogą mieć znaczący wpływ na zastosowaną terapię przeciwhiperglikemiczną. Do czerwca 2024 r. pacjenci z cukrzycą typu 2 mieli utrudniony dostęp finansowy do analogów długo działających insuliny ze względu na ograniczenia refundacyjne. Dofinansowanie do nowoczesnych preparatów insulinowych przysługiwało jedynie chorym, którzy byli wcześniej leczeni za pomocą insuliny NPH przez co najmniej 6 miesięcy i doświadczyli udokumentowanych nawracających epizodów ciężkiej lub nocnej hipoglikemii bądź pomimo dotychczasowego leczenia osiągali wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c) równą lub wyższą niż 8%. W związku z obowiązującymi przepisami większość pacjentów z cukrzycą typu 2 jako pierwszy preparat insuliny otrzymywała insulinę NPH. Od 1 lipca 2024 r. obowiązuje nowe kryterium refundacyjne dla długo działających analogów insuliny: lecz...