Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) stanowi jedno z najpoważniejszych powikłań cukrzycy. Zbyt późne podjęcie właściwego leczenia może w ostateczności przyczynić się do utraty kończyny dolnej. W zdecydowanej większości sytuacji klinicznych główną cechą ZSC jest pojawienie się rany na stopie u chorego z cukrzycą. Wyjątkiem od tej reguły jest neuroosteoartropatia Charcota (czyli tzw. stopa Charcota), która może przebiegać bez owrzodzenia na stopie. Jednak z uwagi na znaczne zniekształcenie stopy, do którego prowadzi, stosunkowo często przyczynia się ostatecznie do pojawienia się rany w jej obrębie.
Dane z krajów, gdzie prowadzone są rejestry liczby pacjentów z ZSC, wskazują, że od kilku do kilkunastu procent pacjentów z cukrzycą rozwija rany na stopie. Polskie szacunki mówią o częstości występowania tego powikłania na poziomie 4–10%, co wobec ok. 3 mln chorych z cukrzycą oznacza liczbę 120 tys. do 300 tys. chorych z ranami na stopach – chorych potencjalnie zagrożonych amputacją kończyny dolnej. Dane brytyjskie wykazywały [1], że co 4 chory z cukrzycą w ciągu swojego „życia cukrzycowego” rozwinie ZSC. Skala problemu nie jest więc mała, choć wydaje się, że w ogólnej świadomości społecznej problem ten jest nierzadko odbierany i traktowany jako marginalny. Tymczasem według raportów OECD Polska plasuje się w czołówce krajów pod względem wielkości wskaźnika amputacji kończyn dolnych. Co więcej, i to jest niepokojące, wskaźnik ten w ostatnich latach jeszcze wzrósł. Według danych na 2023 rok [2] wynosi 8,6 (wskaźnik amputacji standaryzowany wiekiem i płcią na 100 tys. mieszkańców), podczas gdy w 2019 r. [3] wynosił 7,5 (dla porównania wskaźniki te wynoszą w Holandii 5,5, w Szwecji 3,4, a we Włoszech jedynie 2,5). Opublikowany w 2019 r. „Raport NFZ o zdrowiu – Cukrzyca” informował o liczbie ok. 4,5 tys. wysokich amputacji kończyn dolnych rocznie, co oznaczało, że średnio co 2 godziny amputowano w Polsce kończynę dolną z powodu ZSC.
Z czego wynika taka dość dramatyczna sytuacja chorych z ZSC? Niewątpliwie leczenie ZSC jest obiektywnie trudnym problemem medycznym. Wymaga podejścia wielospecjalistycznego – zaangażowania grup terapeutycznych złożonych z lekarzy różnych specjalności (diabetologów, angiologów, chirurgów, chirurgów naczyniowych, ortopedów), pielęgnia...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
