Torasemid w aspekcie nowoczesnej farmakoterapii kardiologicznej

Kardiologia

 Diuretyki pętlowe stanowią podstawę postępowania farmakologicznego u chorych z ostrą i przewlekłą objawową niewydolnością serca. Torasemid i furosemid, pomimo jednakowego punktu uchwytu, zasadniczo różnią się w zakresie farmakodynamiki i farmakokinetyki, a w konsekwencji również wpływem na organizm. Plejotropowe działanie torasemidu, w tym głównie jego hamujący wpływ na włóknienie i niekorzystną przebudowę mięśnia sercowego u chorych z przewlekłą niewydolnością serca, stawia go na pierwszym miejscu w nowoczesnej farmakoterapii kardiologicznej.

Diuretyki pętlowe stanowią standard postępowania farmakologicznego w ostrej i przewlekłej objawowej niewydolności serca. Leki te, w wyniku zahamowania zwrotnego wchłaniania sodu, wody i chlorków w części grubej ramienia wstępującego pętli Henlego, nasilają diurezę, przez co znajdują zastosowanie w leczeniu stanów przewodnienia nie tylko pochodzenia sercowo-naczyniowego, ale również pochodzenia wątrobowego lub nerkowego. W odróżnieniu od furosemidu, którego biodostępność jest nieprzewidywalna i waha się w granicach 20–80%, torasemid cechuje się wysoką biodostępnością (ok. 80–90%), a w przeliczeniu wagowym siła jego działania jest średnio czterokrotnie większa niż furosemidu. Ważne jest również, że torasemid nie wpływa na filtrację kłębuszkową ani przepływ nerkowy, jak również rzadziej niż furosemid powoduje hipokaliemię. Po podaniu doustnym torasemid szybko os...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI