Zasadniczym elementem terapii u chorych po przebytym ostrym zespole wieńcowym jest stosowanie leków antyagregacyjnych (kwasu acetylosalicylowego – ASA, klopidogrelu, prasugrelu i tikagreloru). Leczenie antyagregacyjne jest wciąż dużym wyzwaniem, również dla doświadczonych kardiologów. Jest to spowodowane współistnieniem u chorych innych schorzeń, często wiążących się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia. Dla uproszczenia można przyjąć, że w zdecydowanej większości przypadków podwójne leczenie przeciwpłytkowe zaleca się po przebytym ostrym zespole wieńcowym na 12 miesięcy. Według wytycznych dotyczących postępowania w ostrym zawale serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST podwójne leczenie przeciwpłytkowe zaleca się do 12 miesięcy (u chorych leczonych inwazyjnie lub fibrynolitycznie) pacjentom niepoddanych leczeniu reperfuzyjnemu przez co najmniej miesiąc do 12 miesięcy. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia ostrych zespołów wieńcowych bez uniesienia odcinka ST, taką terapię zaleca się przez 12 miesięcy, jednak można ją skrócić do 3–6 miesięcy lub wydłużyć nawet do 30 miesięcy. U pacjentów po przebytym ostrym zespole wieńcowym i wymagających leczenia przeciwkrzepliwego zaleca się stosowanie potrójnej terapii (ASA, klopidogrel i doustne leki przeciwkrzepliwe) przez 6 miesięcy w grupie chorych z niskim ryzykiem krwawienia, a następnie stosowanie leku przeciwkrzepliwego z jednym lekiem przeciwpłytkowym przez okres do 12 miesięcy. Pacjenci z wyższym ryzykiem krwawienia (≥ 3 punkty w skali HAS-BLED) wymagają skrócenia czasu trwania terapii potrójnej do miesiąca, po tym czasie stosuje się terapię podwójną (lek przeciwkrzepliwy oraz jeden z leków przeciwpłytkowych) do 12 miesięcy. W przypadku konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego dopuszcza się odstawienie inhibitorów P2Y12 po miesiącu od implantacji stentu metalowego i po 3 miesiącach od wszczepienia stentu powlekanego lekiem nowej generacji.
Autor: Agnieszka Sędkowska
dr n. med.; Katedra Kardiologii, Wrodzonych Wad Serca i Elektroterapii w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu.