Kardioprotekcyjność na przykładzie badania CANVAS

Choroby układu krążenia są najczęstszą przyczyną zgonów na świecie (ponad 30% wszystkich zgonów, w przybliżeniu 18 mln). Szacuje się, że w tej liczbie mieści się ok. 6,3 mln zgonów z powodu chorób naczyń mózgowych (co odpowiada trzykrotności liczby mieszkańców Paryża) i około 8,9 mln zgonów z powodu choroby niedokrwiennej serca (co odpowiada dwukrotności liczby mieszkańców Hongkongu) [1]. Cukrzyca typu 2 istotnie zwiększa ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, a epizody sercowo-naczyniowe są najczęstszą przyczyną zgonów w tej grupie chorych (ponad połowa chorych na cukrzycę umiera właśnie z tego powodu) [2–4]. Co więcej, współistnienie cukrzycy typu 2 zwiększa nie tylko umieralność z przyczyn wieńcowych niezależnie od wcześniejszego zawału mięśnia sercowego, ale również ryzyko rozwoju niewydolności serca (heart failure – HF) – o ok. 2–5 razy [5, 6]. Cukrzyca zwiększa prawdopodobieństwa zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz umieralności ogólnej u chorych z rozpoznaną HF o 60–80% [7, 8]. Wreszcie, oczekiwana długość życia osób z chorobą sercowo-naczyniową i cukrzycę jest wyraźnie krótsza. 
W porównaniu z populacją ogólną chory na cukrzycę typu 2 żyje średnio o 6 lat krócej, podczas gdy chory na cukrzycę typu 2 i chorobę sercowo-naczyniową (po zawale lub udarze mózgu) średnio o 12 lat krócej [9–11].
Powyższe przesłanki stały się przyczynkiem do zmiany myślenia o leczeniu chorych na cukrzycę i biorąc pod uwagę możliwości farmakoterapeutyczne, wykorzystania leków, które w istotny sposób mogą wpłynąć na zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego w te...