Jak ważna jest prewencja pierwotna i wtórna zdarzeń sercowo-naczyniowych w cukrzycy typu 2 w oparciu o zalecenia ADA, EASD, ESC przy stosowaniu agonistów receptora GLP-1?

PTD w algorytmach leczenia cukrzycy typu 2 (DM2 – diabetes mellitus type 2) zaleca rozważenie inicjacji farmakoterapii złożonej z zastosowaniem agonistów glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) lub inhibitorów sodozależnego kotransportera 2 glukozy (sodium-glucose cotransporter 2 inhibitor – SGLT-2i) w pierwszej kolejności w skojarzeniu z metforminą, u chorego, u którego współistnieje choroba sercowo-naczyniowa na tle miażdżycowym, przewlekła choroba nerek, skurczowa niewydolność serca lub bardzo wysokie ryzyko sercowo-naczyniowe. Również, gdy monoterapia metforminą w maksymalnych zalecanych lub tolerowanych dawkach staje się niewystarczająca do osiągnięcia docelowego stężenia HbA1c, należy dodać SGLT-2 lub agonistę receptora GLP-1. Wczesna terapia skojarzona metforminą i lekami o udowodnionym, korzystnym wpływie na ryzyko sercowo-naczyniowe, tj. niektórymi inhibitorami SGLT-2 (empagliflozyna, kanagliflozyna, dapagliflozyna) i/lub niektórymi agonistami receptora GLP-1 (liraglutyd, semaglutyd, dulaglutyd), powinna być rozważana w pierwszej kolejności u każdego chorego z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym lub współistniejącym schorzeniem sercowo-naczyniowym. U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i skurczową niewydolnością serca przy wyborze leku należy preferować flozyny, a w przypadku przeciwwskazań do ich stosowania – agonistów receptora GLP-1. U pacjentów z rozpoznaną miażdżycową chorobą sercowo-naczyniową należy rozważać obie grupy leków, a w przypadku licznych czynników ryzyka w pierwszej kolejności agonistę receptora GLP-1. Terapia wymienionymi wyżej lekami w połączeniu z metforminą zalecana jest również w przypadku współistnienia otyłości [1].
Wskazaniem do refundacji agonistów receptora GLP- objęci są pacjenci przed włączeniem insuliny, leczeni co najmniej dwoma doustnymi lekami hipoglikemizującymi od co najmniej 6 miesięcy, z HbA1c ≥ 8 %, z otyłością definiowaną jako BMI ≥ 35 kg/m2 oraz bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym rozumianym jako: 
1) potwierdzona choroba sercowo-naczyniowa, lub 2) uszkodzenie innych narządów objawiające się poprzez: białkomocz lub przerost lewej komory lub retinopatię, lub 3) obecność 2 lub więcej głównych czynników ryzyka spośród wymienionych poniżej: wiek ≥ 55 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet, dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze, palenie tytoniu.
Od 2016 roku wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC: European Society of Cardiology) dotyczące diagnostyki i leczenia ostrej i przewlekłej niewydolności serca po raz pierwszy zwracają uwagę, że wybór leków przeciwcukrzycowych stosowanych u pacjentów DM2 może korzystnie wpływać na przebieg niewydolności serca [2]. W roku 2019 opublikowane zostają kolejne zalecenia dotyczące przynależności pacjenta z cukrzycą z co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego lub powikłaniami narządowymi do grupy bardzo dużego ryzyka, a pozostałych chorych z cukrzycą o czasie trwania ≥ 10 lat do grupy dużego ryzyka [3]. Zalecenia wskazują, że ...