Gastropareza u chorych na cukrzycę – aktualne możliwości leczenia

Diabetologia

Gastropareza, czyli w dosłownym rozumieniu niedowład autonomicznego unerwienia żołądka, jest typowym powikłaniem wieloletniej cukrzycy, stanowiącym jeden z najczęstszych klinicznych objawów cukrzycowej neuropatii autonomicznej. Gastropareza występuje zwykle u pacjentów z wieloletnią cukrzycą, u których doszło do rozwoju zaawansowanej neuropatii autonomicznej. W znaczącej większości są to chorzy z cukrzycą typu 1, którzy zachorowali ponad 30 lat temu, gdy możliwości dobrej kontroli glikemii były znikome (dostępne były tylko insuliny zwierzęce, nie było możliwości korzystania z glukometrów), albo którzy przez pierwsze lata choroby zaniedbywali jej leczenie.

Cukrzyca jest jedną najczęstszych i najbardziej poważnych chorób przewlekłych. O jej powadze stanowi fakt występowania u niemal każdego chorego po kilku czy kilkunastu latach chorowania przewlekłych powikłań naczyniowych i neurologicznych. W warunkach hiperglikemii glukoza wnika do komórek tkanek insulinoniezależnych, przede wszystkim komórek śródbłonka i neuronów, powodując ich uszkodzenie, a jeżeli duże stężenie glukozy we krwi utrzymuje się przez wiele tygodni, miesięcy czy lat, wówczas może dojść do całkowitej destrukcji ww. komórek. W obrębie układu krążenia uszkodzeniu ulegają zarówno naczynia krwionośne dużego kalibru, jak i naczynia włosowate. Niezmiennie od dziesięcioleci wyróżnia się odpowiednio makroangiopatię cukrzycową, na którą składają się: choroba niedokrwienna serca, choroba naczyniowa mózgu oraz choroba tętnic obwodowych, a także mikroangiopatię, przez które to pojęcie rozumie się przede wszystkim retinopatię i nefropatię. Do mikroangiopatii zalicza się także neuropatię cukrzycową, ale należy podkreślić, że neurony nerwów obwodowych są uszkadzane nie tylko w wyniku postępującej degeneracji vasa nervorum i tworzenia nowych naczyń, ale także bezpośrednio przez hiperglikemię, m.in. w wyniku gromadzenia się w nich sorbitolu, alkoholu powstającego na drodze redukcji glukozy [1].

POLECAMY

Neuropatia cukrzycowa dotyczy obu głównych części obwodowego układu nerwowego – somatycznego i autonomicznego. Polineuropatia somatyczna jest jednym z najczęściej występujących powikłań cukrzycy, rozwija się zazwyczaj w najbardziej dystalnych częściach ciała (kończyny) i objawia się zazwyczaj zaburzeniami czucia o bardzo różnym nasileniu – od całkowitego znieczulenia danej okolicy (np. stopy) do bardzo nasilonej przeczulicy. Diagnostyka i postępowanie terapeutyczne w neuropatii somatycznej są dość dobrze ustalone, chociaż możliwości leczenia tego powikłania cukrzycy są dosyć ograniczone [2].

Neuropatia autonomiczna jest z kolei chyba najmniej poznanym przewlekłym powikłaniem cukrzycy. U chorych dochodzi do uszkodzenia układu autonomicznego we wszystkich narządach, chociaż w różnym stopniu, dlatego też symptomatologia neuropatii autonomicznej w cukrzycy jest mocno zróżnicowana. U niektórych pacjentów po wielu latach choroby rozwija się neuropatia autonomiczna w układzie krążenia, przewodzie pokarmowym,...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Choroby Cywilizacyjne w Praktyce Lekarskiej – Kardiologia i diabetologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI