Dławica piersiowa w przewlekłym zespole wieńcowym

Priorytetami farmakoterapii pacjentów z przewlekłym zespołem wieńcowym (ang. chronic coronary syndrome – CCS) są zmniejszenie nasilenia dławicy oraz niedokrwienia spowodowanego wysiłkiem fizycznym oraz zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym. Szybkie ustąpienie dławicy lub zapobieganie objawom można osiągnąć, stosując szybko działające preparaty nitrogliceryny. Leki przeciwniedokrwienne w połączeniu z systematyczną aktywnością fizyczną, modyfikacją stylu życia, edukacją pacjenta i rewaskularyzacją skutkują długoterminowym zmniejszeniem lub ustąpieniem objawów dławicy [1]. 
Twórcy wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących chorych z CCS podkreślają duże znaczenie dopasowania leczenia farmakologicznego do charakterystyki każdego pacjenta i jego preferencji. Początkowe leczenie przeciwdławicowe należy rozpocząć od włączenia jednego lub dwóch leków przeciwdławicowych na podstawie indywidualnej tolerancji leków, chorób współistniejących pacjenta oraz potencjalnych interakcji leków z innymi preparatami. W dalszym ciągu nie ma pewności, czy skojarzenie dwóch leków przeciwdławicowych [np. β-adrenolityku i blokera kanału wapniowego (ang. calcium channel blockers...