Zaburzenia metabolizmu glukozy są przyczyną wielu schorzeń. W analizie powikłań u pacjentów z zaburzeniami homeostazy glukozy pod uwagę brane są najczęściej schorzenia układu sercowo-naczyniowego, nerek, układu nerwowego czy narządu wzroku. Stosunkowo mało uwagi poświęcano schorzeniom układu oddechowego, chociaż doniesienia o nieprawidłowościach w układzie oddechowym u chorych na cukrzycę mają już dosyć długą historię. W 1982 roku przedstawione zostały wyniki badań sekcyjnych płuc pacjentów z cukrzycą [1]. Autorzy stwierdzili w ścianie naczyń bardzo zróżnicowane zmiany o charakterze mikroangiopatii cukrzycowej. Uznano, że zmiany te stanowią podłoże zmian prowadzących do niewydolności płucno-sercowej będącej jedną z przyczyn zgonów u chorych na cukrzycę.
W 1990 roku opublikowano wyniki badań przeprowadzonych u młodych chorych z cukrzycą insulinozależną. Badania te wykazały obniżenie pojemności płuc (TLC: Total Lung Capacity) [2]. Podobne nieprawidłowości opisywali również inni autorzy. W 1990 roku opublikowano wyniki badań przeprowadzonych zarówno u pacjentów młodocianych, jak i w grupie pacjentów starszych, u których stwierdzano nieprawidłowości manifestujące się zmniejszeniem objętości płuc [3]. W 1995 roku opisano występowanie w płucach zwłóknienia guzkowatego (nodular fibrosis), które to zmiany uznano za typowe dla cukrzycy [4].
Obserwacje dotyczące zwiększonej skłonności chorych na cukrzycę do schorzeń układu oddechowego opisywali także inni autorzy [5–7].
POLECAMY
Patofizjologia zmian płucnych
Patofizjologia zmian płucnych w cukrzycy jest zróżnicowana. Zwiększona nieenzymatyczna glikacja białek w śródmiąższu płuc prowadzi do rozwoju śródmiąższowej choroby płuc (ILD: Interstitial Lung Disease) i do upośledzenia wymiany gazowej w pęcherzykach.
Zmiany płucne stwierdzane są w różnych typach cukrzycy [8, 9]. U chorych z cukrzycą typu 2 stwierdzono zmniejszenie rezerwy mikronaczyniowej pęcherzyków płucnych manifestujące...
