Czynniki ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u chorych na cukrzycę typu 2

Od czasu wprowadzenia do leczenia insuliny, cukrzyca przestała być chorobą, na którą umiera się w ciągu kilku miesięcy od chwili jej wystąpienia. To przełomowe odkrycie medycyny XX w. nie rozwiązało jednak wszystkich problemów chorych. W miarę doskonalenia metod leczenia czas terapii i częstość powikłań zmniejsza się, jednakże pojawiają się nowe komplikacje, które znacząco wpływają na losy chorych (tab. 1). 

Obecnie jednym z głównych wyzwań w opiece diabetologicznej jest ograniczenie liczby i konsekwencji powikłań sercowo-naczyniowych. Dane z analiz real-world wskazują, że średnio co trzeci chory na cukrzycę przebył epizod sercowo-naczyniowy [1–3]. Wskazuje to na konieczność wczesnej identyfikacji chorych zagrożonych tym powikłaniem i jego następstwami. Liczne badania kliniczne pokazują, że w przebiegu cukrzycy typu 2 dochodzi do złożonych zaburzeń metabolicznych i związanego z tym nagromadzenia tzw. czynników ryzyka, dla których stwierdzono istotny związek z wystąpieniem powikłań sercowo-naczyniowych (tab. 2) [5, 6].

Strategia postępowania u chorych na cukrzycę zakłada w pierwszym rzędzie wczesną identyfikację osób zagrożonych cukrzycą i w konsekwencji jej powikłaniami. W przebiegu cukrzycy typu 2 stopniowo narastająca glikemia może nie powodować zauważalnych objawów, wskutek czego dochodzić może do opóźnionego rozpoznania choroby na etapie, na którym pacjent rozwinął już późne powikłania. W związku z tym obecnie zaleca się regularne wykonywanie oznaczenia glikemii w celu wczesnej identyfikacji choroby z możliwością szybkiego wdrożenia terapii ukierunkowanej na profilaktykę powikłań [7]. Dalsze etapy prowadzenia chorych to stałe monitorowanie i korekta czynników ryzyka powikłań. 

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „czynnik ryzyka” oznacza związek zidentyfikowanego parametru z istotnym prawdopodobieństwem rozwoju powikłania. Nie przesądza jednakże kwestii, czy korekta takiej nieprawidłowości wpłynie na redukcję występowania powikłania. Taki związek przyczynowo-skutkowy mogą wykazać jedynie badania interwencyjne, w których...