Choroby układu sercowo-naczyniowego nadal stanowią główną przyczynę śmiertelności i zachorowalności na całym świecie. Układ renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) odgrywa centralną rolą w rozwoju nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, choroby wieńcowej, przerostu lewej komory serca oraz niewydolności serca. Stąd też zahamowanie układu RAA odgrywa kluczową rolę w prewencji i terapii chorób układu sercowo-naczyniowego.
Blokada nadmiernej aktywności układu RAA może mieć miejsce poprzez inhibicję enzymu konwertującego angiotensynę (ACE-I) lub poprzez zastosowanie inhibitorów receptora dla angiotensyny – sartanów (ARB). Zasadniczo obie grupy leków mają porównywalny zakres działania, z uwzględnieniem pewnych preferencji co do poszczególnych jednostek chorobowych.
Telmisartan to długo działający antagonista receptora AT2, którego dostępność biologiczna wynosi 50%, a czas połowicznego półtrwania sięga 20 godzin. Lek nie kumuluje się w organizmie i wydalany jest prawie całkowicie w postaci niezmienionej z kałem. Obecnie zarejestrowany jest w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego oraz w zapobieganiu chorobom układu sercowo-naczyniowego, tj. w leczeniu jawnej choroby miażdżycowej oraz cukrzycy typu 2 z powikłaniami narządowymi.
POLECAMY
Telmisartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego
Efekt hipotensyjny sartanów przy ich znikomym występowaniu działań niepożądanych, zwłaszcza w aspekcie obserwowanego po ACEI kaszlu czy obrzęku naczynioruchowego, jest trwały i skuteczny. Wyniki metaanalizy 28 randomiz...
