Inercja terapeutyczna – czy zbyt późne włączanie flozyn do leczenia chorych na cukrzycę typu 2 – warto wcześniej wprowadzić nowoczesne leczenie

Cukrzyca to plaga początku XXI wieku. Zgodnie z informacjami zawartymi w Atlasie IDF (The International Diabetes Federation Diabetes Atlas) w chwili obecnej na świecie na cukrzycę choruje 366 milionów osób. Przewiduje się, że w 2030 roku na cukrzycę będzie chorowało 522 miliony osób na świecie. Około 85–90% tych chorych to pacjenci cierpiący na cukrzycę typu 2. W 2030 roku nieprawidłowa glikemia na czczo lub nieprawidłowa tolerancja glukozy, dwa stany metaboliczne, które istotnie zwiększają ryzyko rozwoju cukrzycy, będą występowały u 398 milionów osób. 
W Polsce na cukrzycę choruje obecnie 3 057 000 osób. Szacuje się, że w 2030 roku liczba dotkniętych cukrzycą wzrośnie do 3 410 000 Polaków. Nieprawidłową glikemię na czczo lub nieprawidłową tolerancję glukozy notuje się obecnie aż u 5 220 000 mieszkańców Polski.
Cukrzyca jest schorzeniem powodującym istotne pogorszenie jakości życia i skrócenie czasu przeżycia chorych. Wykazano to jednoznacznie w badaniu UKPDS i w innych następujących potem badaniach. Dlatego w postępowaniu w chorymi na cukrzycę należy postawić na wyrównanie glikemii (HbA1c < 7%), ciśnienia krwi (ciśnienie skurczowe: < 140 mm Hg, ciśnienie rozkurczowe: < 85 mmHg), lipidogramu – stężenie cholesterolu całkowitego: < 175 mg/dl (< 4,5 mmol/l), stężenie cholesterolu frakcji LDL: < 100 mg/dl (< 2,6 mmol/l), stężenie cholesterolu frakcji LDL u chorych na cukrzycę i chorobę niedokrwienną serca: < 70 mg/dl (< 1,9 mmol/l), stężenie cholesterolu frakcji HDL: > 40 mg/dl (> 1,0 mmol/l) – dla kobiet wyższe o 10 mg/dl (o 0,275 mmol/l), stężenie cholesterolu „nie HDL”: < 130 mg/dl (< 3,4 mmol/l), stężenie triglicerydów: < 150 mg/dl (< 1,7 mmol/l) i masy ciała. 
Badanie UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) było przełomowym wieloośrodkowym, randomizowanym badaniem glikemii u 5 102 pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2. Trwało ono dwadzieścia lat (1977–1997) w 23 ośrodkach klinicznych w Wielkiej Brytanii i wykazało niezbicie, że powikłania cukrzycy typu 2, wcześniej często uważane za nieuniknione, można zmniejszyć poprzez poprawę kontroli stężenia glukozy we krwi i/lub ciśnienia tętniczego. 
Zmniejszenie ekspozycji na glukozę (HbA1c 7,0% w porównaniu z 7,9% w ciągu mediany 10,0 lat) przy zastosowaniu terapii sulfonylomocznikiem lub insuliną zmniejszyło ryzyko „jakiegokolwiek punktu końcowego związanego z cukrzycą” o 12%, a chorób mikronaczyniowych o 25%, z 16% tendencją do zmniejszenia ryzyka zawału serca (p = 0,052).
Kiedy badanie interwencyjne zakończyło się we wrześniu 1997 roku, wszyscy pacjenci UKPDS, którzy przeżyli, zostali objęci dziesięcioletnim programem monitorowania po zakończeniu badania. Program ten został zakończony w grudniu 2007 roku, a jego wyniki zostaną przedstawione na spotkaniu EASD we wrześniu 2008 roku. Wyniki monitorowania po badaniu UKPDS wykazały utrzymujące się korzyści z wcześniejszej poprawy kontroli glikemii z utrzymaniem względnego zmniejszenia ryzyka zgłoszonego w 1998 r. dla jakiegokolwiek punktu końcowego związanego z cukrzycą (9%, p = 0,04) i chorobą m...