Dyslipidemie to jedne z najczęstszych zaburzeń metabolicznych w grupie osób dorosłych. Do najważniejszych i najczęściej spotykanych zaliczamy hipercholesterolemię, dyslipidemię aterogenną oraz hipertrójglicerydemię. Dyslipidemia aterogenna najmocniej przyczynia się do rozwoju miażdżycy. Jest w populacji polskiej chorobą mocno „niedodiagnozowaną”. Często współistnieje z cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym oraz otyłością. Celem leczenia dyslipidemii aterogennej jest obniżenie ryzyka sercowo-naczyniowego. W postępowaniu niefarmakologicznym najważniejsze są: odpowiednia dieta, wysiłek fizyczny, rzucenie palenia oraz prawidłowa higiena snu. Leczenie farmakologiczne dyslipidemii aterogennej rozpoczyna się od statyny. W przypadku osób z współwystępującą cukrzycą lub zespołem metabolicznym optymalną terapią jest połączenie statyny z fenofibratem. W badaniach sugeruje się, że fenofibrat może mieć działanie renoprotekcyjne w tej grupie pacjentów. Pomimo wielu możliwości farmakologicznych i niefarmakologicznych jedynie około 10% pacjentów osiąga założony cel terapeutyczny w leczeniu dyslipidemii.
