Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego z zastosowaniem lerkanidypiny

Nadciśnienie tętnicze jest stale klasyfikowane jako najważniejszy modyfikowalny czynnik ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Co więcej, według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) jest także wiodącą przyczyną przedwczesnych zgonów na świecie. Wydaje się, że dwie składowe przyczyniające się do tak piorunującego skutku to częstość występowania tej choroby oraz dyskretny przebieg, przez co niejednokrotnie nadciśnienie tętnicze pozostaje suboptymalnie leczone, prowadząc tym samym do groźnych powikłań. Opisano liniowy związek pomiędzy wartościami ciśnienia tętniczego a śmiertelnością i zapadalnością na choroby sercowo-naczyniowe (zawał serca, udar mózgu, choroba tętnic obwodowych), jak również choroby nerek [1]. 
Dane z ostatnich dostępnych badań epidemiologicznych wskazują na wzrost częstości występowania nadciśnienia tętniczego w populacji polskiej. Wyniki badania NATPOL 2011 wskazują, że rozpowszechnienie omawianej choroby w populacji osób w wieku 18–79 lat wzrosło z 30% do 32%, co oznaczałoby, że w Polsce chorować może ok. 9,5 mln osób [2]. Uzupełnieniem powyższych danych są wyniki badania POLSENIOR wskazujące na dodatkowy milion pacjentów po 80. roku życia z rozpoznaniem nadciśnienia tętniczego [3]. W wytycznych Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) podsumowano, biorąc pod uwagę również wyniki badań WOBASZ II [4], że w Polsce żyje ok. 11 mln osób chorujących na ten wiodący czynnik ryzyka chorób krążenia [1]. Dodatkową niepokojącą składową sytuacji zdrowotnej Polaków jest fakt, że jeżeli utrzyma się tempo wzrostu liczby chorych, to już w 2035 r. możemy mieć pod opieką aż o 50% więcej pacjentów z nieprawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego. 

W przypadku każdej choroby najważniejszym elementem opieki jest edukacja i prewencja rozumiana jako zdrowy styl życia, czyli odpowiednia dieta, regularna aktywność fizyczna, unikanie używ...