Cukrzyca typu 2 i przewlekła choroba nerek (PChN) to współczesne epidemie i poważne wyzwania dla systemów opieki zdrowotnej. Podstawową metodą zapobiegania powikłaniom nerkowym w cukrzycy jest optymalna kontrola metaboliczna choroby podstawowej. Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEi) oraz blokery receptora AT1 dla angiotensyny II to standard terapii nefroprotekcyjnej. Dwie klasy leków o działaniu antyhiperglikemicznym, inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu drugiego (SGLT2i) oraz agoniści receptora dla glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP1RA), wykazały swoją wysoką skuteczność w zapobieganiu progresji PChN u pacjentów z cukrzycą w stopniu wykraczającym poza ich wpływ na wyrównanie metaboliczne choroby. W przypadku leków z obu grup mamy dowody na ich działanie nefroprotekcyjne w pełnym spektrum PChN, aż do stadium PChN4.
Autor: Agata Winiarska
Cukrzyca typu 2 i przewlekła choroba nerek (PChN) to współczesne epidemie i poważne wyzwania dla systemów opieki zdrowotnej. Podstawową metodą zapobiegania powikłaniom nerkowym w cukrzycy jest optymalna kontrola metaboliczna choroby podstawowej. Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEi) oraz blokery receptora AT1 dla angiotensyny II to standard terapii nefroprotekcyjnej. Dwie klasy leków o działaniu antyhiperglikemicznym: inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu drugiego (SGLT2i) oraz agoniści receptora dla glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP1RA) wykazały swoją wysoką skuteczność w zapobieganiu progresji PChN u pacjentów z cukrzycą w stopniu wykraczającym poza ich wpływ na wyrównanie metaboliczne choroby.
W przypadku leków z obu grup mamy dowody na ich działanie nefroprotekcyjne w pełnym spektrum PChN, aż do stadium PChN4. Co istotne, również działanie kardioprotekcyjne omawianych leków jest niezależne od przedziału współczynnika przesączania kłębuszkowego.