Szybki rozwój terapii antynowotworowych, wprowadzenie leków, cząsteczek czy wreszcie całkowicie nowych koncepcji terapeutycznych sprawia, że coraz częściej można się spotykać z problemem trudnych do przewidzenia powikłań. Kardiologiczne powikłania leczenia onkologicznego, z uwagi na potencjalnie śmiertelny charakter, pozostają w centrum zainteresowania klinicystów. Kardiotoksyczność definiowana jest jako zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (left ventricular ejection fraction – LVEF) o ponad 10 punktów procentowych, do wartości mniejszej niż dolna granica normy. Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (European Society of Cardiology – ESC) zaleca zastosowanie inhibitora konwertery angiotensyny (angiotensin-converting enzyme – ACE) [lub ARB (angiotensin receptor blockers)] w połączeniu z beta-adrenolitykiem w celu zapobiegania dalszej dysfunkcji serca lub rozwojowi niewydolności, chyba że takie leczenie jest przeciwwskazane. Dostępne w piśmiennictwie badania sugerują potencjalnie korzystny efekt karwedilolu w profilaktyce toksyczności związanej z zastosowaniem antracyklin. W przypadku rozwoju dysfunkcji skurczowej lewej komory terapia łączona z ACEI (angiotensin converting enzyme inhibitors) lub ARB może wiązać się z poprawą w zakresie LVEF. Zalecenia ESC jednoznacznie nakazują optymalizację w zakresie modyfikowalnych czynników ryzyka, jednak wytyczne dotyczące profilaktycznej farmakoterapii wymagają dalszych badań i obserwacji.
Autor: Sebastian Szmit
dr hab. n. med., Klinika Krążenia Płucnego, Chorób Zakrzepowo-Zatorowych i Kardiologii, Europejskie Centrum Zdrowia Otwock, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego