Niedoczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych endokrynopatii. Spowodowana jest ona głównie przez przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto). Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo różnorodne i zależą od wieku pacjenta, płci oraz chorób towarzyszących. Tyroksyna jest lekiem pierwszego rzutu u większości chorych z niedoczynnością tarczycy, niezależnie od jej przyczyny. Leczenie tyroksyną prowadzi do klinicznej i biochemicznej eutyreozy, a monitorowanie leczenia oparte jest na oznaczeniach stężenia TSH. Zalecana dawka tyroksyny oraz docelowe stężenie TSH zależą od przyczyny i ciężkości niedoczynności tarczycy, wieku chorego, płci, masy ciała oraz obecności chorób towarzyszących, ale najczęściej wynosi 1–2,5 mU/l. Docelowe TSH powinno być wyższe u chorych w starszym wieku z chorobami serca. Pełne dobowe zapotrzebowanie na tyroksynę wynosi 1,6–2 µg/kg masy ciała.
Autor: Michał Rabijewski
dr hab. n. med.prof. CMKP; Zakład Zdrowia Prokreacyjnego, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego