Zalecenia dotyczące postępowania w częstoskurczach nadkomorowych (supraventricular tachycardia – SVT) z 2019 r. wnoszą kilka zmian oraz są kompleksowym podsumowaniem aktualnej wiedzy na ten temat – również dla lekarzy rodzinnych. Przede wszystkim SVT to nie tylko problem ludzi młodych. Manewry uruchamiające nerw błędny i adenozyna są leczeniem pierwszego rzutu w sytuacji nagłego objawowego SVT. Poza tym mogą dostarczyć istotnych informacji diagnostycznych. Werapamil nie jest zalecany w częstoskurczach z szerokimi zespołami QRS o nieznanej etiologii (z nieznanym obrazem serca i wywiadem kardiologicznym). Sotalol jest jednym z niezalecanych leków w SVT, a propafenon zdecydowanie przeciwwskazany u pacjentów z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (left bundle branch block – LBBB), niedokrwienną lub strukturalną chorobą serca. Zalecenia zwracają uwagę na iwabradynę oraz iwabradynę w połączeniu z beta-blokerem w określonych sytuacjach. We wszystkich nawrotnych i większości ogniskowych arytmii nadkomorowych należy zalecać ablację jako leczenie z wyboru. Częstoskurcz węzłowy (atrio-ventricular nodal reentry tachycardia – AVNRT) aktualnie jest niemal całkowicie uleczalny ablacją przezcewkową z niemal zerowym ryzykiem bloku przedsionkowo- -komorowego. Pozycja amiodaronu w leczeniu SVT znacznie spadła – szczególnie u pacjentów z migotaniem przedsionków (atrial fi brillation – AF) w preekscytacji. Jeśli chodzi o ciążę, gdy to możliwe, należy unikać jakichkolwiek leków antyarytmicznych w pierwszym trymestrze.
Autor: Mariola Szulik
dr hab. med.; I Klinika Kardiologii i Angiologii, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Akademia WSB, Dąbrowa Górnicza